Bu, insanın kalbinin, bir alimin fetvasını uygun bulup bulmamasıyla alakalı değildir. Avamın böyle bir hakkı yoktur. Müftü, karşısındakinin anlattığına göre cevap verir. Fazlasını araştırmaz ve kalbdekini bilemez. Ayrıca müftü ruhsatla fetva vermiş olabilir. Kişi kendi haline göre azimet olan fetvayı seçebilir. Temiz insanların kalbi, çoğu zaman bir miyardır. Hakkında harici bir delil bulunmayan meselelerde kalbin temayülü istikametinde hüküm verilir. İki müftü o meselede farklı fetva verse, hangisine uyacağına da kalbinin yatmasıyla karar verir. Nitekim Resulullah, “İyilik insanın içini rahatlatır. Kötülük ise insanın içini tırmalar, rahatsız eder” buyurdu. Müftü fetva verse de, insan içi rahat etmeyen şeyi yapmamalıdır.