Ruhülkudüs Cebrail aleyhisselamdır. Allah kullarına ruh üflemez. Allah bir kulunu yaratacağı zaman, ruhlar âleminde o insanın ruhuna emir verilir; gider o yaratılan bedene girer. Yalnız Allah’ın emriyle Hazret-i Meryem’e ruh üfleyerek Hazret-i  İsa dünyaya gelmiştir. Ruhülkudüs sadece Hazret-i İsa’nın doğuşuyla alâkalı olarak kullanılır. Hıristiyanlar ruhülkudüs hakkında çok açık bilgiye sahip değildir.
Rûhülkuds kelimesi, Kur’ân-ı kerîmde birkaç sûrede vardır. Bulundukları yere göre, çeşidli mânâlara geldiği, tefsîr kitâblarında yazılıdır. Kısaca, Cebrâîl ismindeki melek, Allahü teâlânın hayât verici, koruyucu sıfatları, Îsâ aleyhisselâmın rûhu, İncîl kitâbı ma’nâlarına gelmekdedir. Kelimenin mânâsı, temiz rûh demekdir.
Rûhülkuds ise, Allahü teâlânın Îsâ aleyhisselâma verdiği Peygamberlik kudreti idi. Kur’ân-ı kerîmde, bu husûs şöyle zikr edilmekdedir:Tahrîm sûresinin 12. ci âyetinde meâlen, (Îmân edenlere misâl olanlardan biri de, İmrân kızı Meryemdir. O nâmûsunu [harâm ve fuhşdan] muhâfaza etdi. Ona [yaratdığımız] rûhdan üfledik. O, rabbinin sözlerini ve kitâblarını tasdîk etdi. O, rabbine itâ’at edenlerdendi) buyurulmuşdur. Burada bir mânâsı verilmiştir.
Rûhülkuds ayrıca Hıristiyanlıktaki teslis inancının üçüncü esasıdır. Baba tarafından oğluna ikram olunan ve dilediğini yapmasına yardım eden kudsî bir ruh manasına kullanılıyor. Ancak bu inanca ilavesi 381 yılında Bizans İmparatoru Theodosius zamanında İstanbul'da kurulan bir konsül [ruhânî meclis] kararıyla olmuştur.
Netice itibariyle temiz, kudsî ruh mânâsına gelen rûhülkuds, kullanıldığı yere göre, Allahü teâlânın hayat verici, koruyucu sıfatları, Cebail aleyhisselâm, İsa aleyhisselâmın ruhu ve İncil gibi mânâlara gelmektedir.