Şah İsmail Gulat-ı Şia’dan, yani Şiîliğin aşırı kolundan idi. Halefleri kısa zaman içinde muhitteki Şiîlerin ekseriyetinin tesiriyle İmamiyye Şiasına döndüler. Gulat’ın o konseptte devlet dini olarak yaşamasının bir şansı yoktu.