Acem, Arap ırkından olmayanlar, bilhassa İranlılar için kullanılan bir tabirdir. İslamiyetin ilk zamanlarında müslüman olanlara, Arapçaya dili dönmediği için Acem denmiştir. Bunların ekserisi İranlı idi. Kelimenin kökü olan ucme, dili dönmemek demektir. Güzel konuşmak manasına urb’un zıddıdır ki urb, Arab kelimesinin köküdür. Zamanla a’cemî, Arap olsun, Acem olsun, dili dönmeyenler için kullanılmıştır.