Her cemaatin kendi liderlerini yüceltip sevmesi, onu örnek alıp ondan nakiller yapması ve misaller vermesi, kitaplarını esas kaynak olarak görmesi normaldir, cemaat kültürünün ayakta kalmasına ve tesanüde yardımcı olur. Ama Kur’an-ı kerim haricinde hiçbir kitaba mukaddes metin muamelesi yapmak taassuptan başka bir şey değildir. İnsanı yanlış yollara sevkeder. Dinin itikat, amel, ahlak ve tarihe dair muteber eserlerini sık ve ciddi okumak lazımdır. Ondan sonra ne okusa zarar etmez.