İslâm Ahlâkı kitabını okurken şu cümle dikkatimi çekti: ”Günâhlardan temizlenmedikçe, tâ’atların, ibâdetlerin fâidesi olmaz. Hiçbirine sevâb verilmez.” Bu cümleden günahkar olan bir insanın hiçbir ibadetine sevap verilmez anlaşılabiliyor. Sıradan insanlar olarak hepimiz zaman zaman günaha düştüğümüze göre bu cümleyi nasıl anlamak lazımdır?
Âyet-i kerimede mealen “Allah ancak muttekilerden kabul eder” buyuruldu. Bazı mufessirler buna şirk koşmama manası verdi. Bilerek isteyerek günah işleyen ve devam eden, yani farzları terk ve kebâirde ısrar eden nafilelere sevap alamaz. Bunun dışında ibadetlerde riya da sevaba mânidir. Bu âyet-i kerime böyle de tefsir edilmiştir. İbni Abidin'de de böyledir. 


2 Ocak 2016 Cumartesi
Alakalı Başlıklar