İnsanda, yaşaması için mevcut olan nefis vardır. Nefsin hiçbir sınırı yoktur. Hayatta kalmak için her şeyi yapar. Ama insanda bir de ruh vardır. Dümeni akıldır. İyiyi kötüyü ayırt etme kabiliyeti vardır. İyilik yapmak sayesinde ruh güçlenir. Akıl sayesinde doğruyu yanlıştan ayırır ve iyi olmayı ister, iyi olmak için uğraşır. Nefsi hakimiyeti altında tutar. Bu insanlara iyi insan denir. Ama aklını kullanmayıp ruhunu güçlendirmeyen kimsenin bedenine nefsi hakimdir. Hayvan gibi, hatta hayvandan aşağıdır. O insana kötü insan denir.