Beyhakî'nin Ma'rifetü's-Sünen, Zeylai'nin Nasbü'r-Raye, İbn Hacer'in Dirâye kitabında hadis olarak geçiyor. Bu mürsel bir rivayettir. Onun için Şafiiler bununla ihticac etmemiştir. İmam Ebu Yusuf, bunu Mekhul'un rivayet ettiğini bildiriyor. Mekhul sikadır, güvenilir bir ravidir. Mülteka’da, “İmam-ı azam ile İmam-ı Muhammed buyurdu ki, darülharbde, Müslüman ile kafir arasında faiz olmaz.” Mecmaulenhür’de diyor ki, “Hadis-i şerifte, ‘Darülharbde, Müslüman ile kafir arasında faiz yoktur’ buyuruldu. Orada, onların malını almak mubahtır. Gönül rızası ile, gadr yapmadan almak caizdir.” Dürer ve Gurer kitabında da bu hadis-i şerif yazılarak diyor ki: “Darülharbde bir Müslümanın faiz ile ve fasid bey ile [Tarafeyne göre] kafirden ve [İmam Azam'a göre] orada Müslüman olandan mal çekmesi caizdir. Çünkü, onların malını rızaları ile almak mubahtır. Fakat, mallarına saldırmak, zorla almak caiz değildir.” İbni Abidin diyor ki, “Darülharpte, kafirlerin mallarını faiz, kumar, fasid bey ile almak helaldir. Bu yollarla Müslümanın zarar etmesi helal değildir.” Bütün Hanefi kitaplarında da böyledir. Hadisin isnadı bizi alakadar etmez. Biz isnatla meşgul değiliz. Fakihlerin kabulü mühimdir. Ebu Hanife ictihadını buna dayandırmışsa, böyle bir hadisten bahsetmişse, hadis kaynağı dediğiniz kitaplarda geçip geçmemesi bir şey ifade etmez. Her hadis-i şerif, bugün eldeki hadis kaynaklarında bulunmayabilir. Bugüne intikal etmiş olmayabilir. Kaldı ki Hazret-i Ebu Bekr’in Ubeyy bin Halef ile iddiaya girmesi ve Rügâne ile güreş hadisesi bunun hadis olduğunu teyit ediyor.