Bir tasavvuf kitabında, “Büyüklerimizden bazıları fâsıklara ve zâlimlere çok sert davranırdı, bazıları da hepsine şefkat ve merhamet gösterip nasihat ederdi” diyor. Her iki muamele birbirine zıt görünüyor. Bunun izahı nedir?
Her zâtın mizacı farklıdır. Sıfat-ı ilahiyyenin insanlarda tecellisi başka başkadır.


27 Mayıs 2014 Salı
Alakalı Başlıklar