Bu ifade İmam Rabbânî hazretlerinin Mektubat’ında 266 ve 313. mektuplarda geçiyor. Burada yüksek akıl sahiplerinin bile aklıyla Allah'ı bulmalarının imkânsız olduğu, bir peygamberin bildirmesine ihtiyaç bulunduğunu anlatmak için bu misal verilmiştir. Ama İsa aleyhisselâmın tebliğinin Eflatun’a ulaştığı kat’i değildir. Antik çağ Yunan filozofu Eflatun milattan evvel 427-347 arasında yaşamıştır. İsâ aleyhisselâm ise tarihçilerin tesbitine göre Eflâtun’dan üç yüz sene sonra yaşamıştır. Bazıları tarafından Eflatun'la karıştırılan filozof Plotinos ise MS 205-270 yılları arasında yaşamıştır. Bu iki filozof İsa aleyhisselam devrinde yaşamadığına göre, burada muhtemelen bu isimde başka birinden söz edilmektedir. İsa aleyhisselâm ile aynı çağda yaşadıklarına dair rivayet zayıftır. İsa aleyhisselâm üç sene peygamberlik tebliğinde bulunduktan sonra göğe yükseltildi. Kendisine inananlar çok azdı. İsevî dini, İsa aleyhisselâmın yaşadığı Filistin havalisinde bile çok mahdut bir yayılma imkânı buldu. İsa aleyhisselâm dünyada iken Yunanistan’da işitilmesi muhaldir. Eflatun’un işittiği başka bir peygamber olabilir. Öyle bile olsa tebliğinin tam olarak kendisine ulaştığı belli değildir. Mektubat'dta zikredilen nihayet bir misaldir. Bir tarih kitabı olmadığına göre, tarihi vakaya değil, onunla verilmek istenen mesaja bakmak lazımdır. Nitekim Mektubat'a göre Emir Timur ile Şahı Nakşibend aynı devirde yaşamış, hatta Şahı Nakşibend Timur'un ölümünün arkasından değerlendirmede bulunmuştur. Halbuki her ikisi de vefat tarihleri bilinen tarihi şahsiyetlerdir. Şahı Nakşibend Timur'dan epey evvel vefat etmiştir.