Ortakların hepsi kurbet kasdetmişse katılır. Biri Hıristiyan veya köle ise, yahud et için kesiyorsa olmaz. (İbn Âbidîn.)
1-İbn Âbidîn’de diyor ki: “Kurban hepsinin üzerine vacib olsa veya bazısının üzerine vacib olsa, ister vücub cihetleri bir olsun, ister muhtelif olsun, meselâ birisinin ki kurban, birisinin ki ihsar, birisinin ki av cezası, birisininki tıraş cezası, birisinin temettü hac kurbanı birisininki de kıran haccı kurbanı olsa, yine kurban câiz olur. İmam Züfer buna muhalefet etmiştir. Çünkü bunların hepsinin niyeti Allah'a yaklaşmaktır.” diyor. Akika ve velîme de olur diyor. Hindiyye’de ise “Ve eğer udhiyye, Kurbanını veya başka Kurbanlardan murad etmiş olsalar onlara kifayet eder. Kurbet, vacib olsun veya tatavvu' olsun veyahut bazısına vacib olsun bazısına vacib olmasın müsavidir. Ve bazısı tatavvu'; hedyine ve bazısı müt'a veya kıran Kurbanını murad etmekle kurbet ciheti ittifak etsin veyâ ihtilâf etsin müsavidir.” Diyor.
Görülüyor ki her iki eserde de sığıra kurbet niyetiyle ortak olunabileceğini söylüyor. Adak kurbanı olur demiyor ama olmaz da demiyor. Adak kurbanının -adı üstünde- kurbet olduğu bellidir. Bunların hepsinin girip de, adak kurbanının girmemesi olacak iş değildir. Burada esas maksat şunu tebarüz ettirmektir: Sığır veya deveye ortak olan yedi kişiden birisi hıristiyan veya köle ise veya sırf et için ortak olsa, onlardan hiçbirisinin kurbanı olmaz. Çünkü kan akıtmak parçalanmaz. Yoksa ibadet ve kurbet niyetiyle kesilirse olur. Adakta da Allah’a yaklaşmak kasdedilmektedir.
Geçen senenin kurbanını kesen ile ölünün emri üzerine kesen nafile olur. Kurbet olmaz. Bu sebeple etin tamamını tasadduk gerekir. Bu istisnaî bir haldir. Bunu adak ile bir tutmak kıyas-ı maalfarık olur.
2-Nezr kurbanında kan akıtmanın gerekli olmadığı, kesilmeden de etinin fakirlere verilebileceği, bu bakımdan geçen senenin kurbanına benzediği sözü de burada yersizdir. Zekâtta, fıtrada, uşrda, nezrde ve köle âzâdından başka keffâretlerde malın kendisi bulunsa bile kıymeti verilebilir. Kurban böyle değildir. Mutlaka kan akıtmak gerekir. Maamafih vâcib kurban da nahr günlerinde kesilmezse veya kesilemezse, canlı olarak veya kıymeti tasadduk edilir.
3-Üstelik bütün kitaplarda fakirin kurban kesmesi vacib olmadığı için kurban niyetiyle sığır hissesine karışmasının adak hükmünde olduğunu söyleyen âlimlerin kavli bildiriliyor. Fakirin aldığı kurban adak olunca, sığıra adak katılmasının câiz olduğu buradan da anlaşılır.
4-İbni Âbidîn’de diyor ki:  “Zengin bir kimse, kendi nefsine kurban etmek üzere aldığı bir sığıra başka altı kişiyi ortak edebilir. Fakir edemez. Çünki fakirin kurban için almış olduğu sığır, kurban için taayyün etmiştir, başkasını ortak edemez. Hâniye’ye göre fakir de edebilir. Eti taksim ettikten sonra fakirin hissesini tasadduk etmesi gerekli değildir. Ama adayan kimsenin hissesini tasadduk etmesi kesindir.” Bu ifade, sığıra adak kurbanının da ortak edilebileceğini açıkça göstermektedir.

Bayramın birinci günü, hesab ile bulunan gündür. Yahud, bir gün sonradır. Bir gün evvel olamaz. Çünki gökte ay, doğmadan önce görülemez. İhtiyatlı hareket etmiş olmak için, kurbanları, hesab ile bulunan bayramın ikinci günü kesmelidir. Kurban bayramının birinci günü de, Zilhicce ayının hilâlini görmekle anlaşılır. Zilhicce ayının dokuzuncu Arefe günü, hesabla, takvimle anlaşılan gün veya bundan bir gün sonra olur. Bundan (yani hesabla bulunandan) bir gün önce Arafat’a çıkanların vakfesi sahih olmaz. Ertesi günü Arafat’a tekrar çıkmak icab eder. Avamın bunu anlaması zor olduğundan, fukaha kurban ve haclarının sıhhatine istihsanen cevaz vermiştir. Nitekim fıkıh kitaplarında mevzuyla alakalı diyor ki:
Bir cemaat bayram namazını kılıp kurbanlarını kesseler, sonra da o günün arefe olduğu ortaya çıksa, o namazları da, kurbanları da yeterli olur. Zira bu gibi hatalardan korunmak güçtür. O zaman müslümanların ibadetlerinin korunması için cevazına hükmedilir. (İbni Abidin, Kurban bahsi, Cild: 5, Sahife: 279.)
Hacılar Arefe gününü şaşırarak vakfe yapsalar; sonra bunun bayram günü olduğu anlaşılsa caiz olur. (İbni Abidin, Haccın farz ve vacibleri bahsi, Cilt: 2, Sahife: 155)
Şâhidler, vakfe yapıldıktan sonra, hacıların vakfeyi vakti geçtikten sonra yaptıklarına şâhidlik etseler, bu şahâdetleri kabul edilmez. İstihsanen vakfe sahihtir. Hattâ şâhidlerin haccı da sahihtir. Çünkü bunda şiddetle güçlük vardır. Vakfeyi vaktinden evvel yaptıklarına şâhidlik ederlerse, geceleyin çoğunluklarıyla birlikte tedariki mümkün olduğu takdirde kabul edilir. Aksi takdirde kabul edilmez. Nitekim hacıların terviye günü vakfe yaptıklarına arefe günü şahitlik etseler, bu gün tekrar vakfe yapmak mümkün olduğundan kabul edilir. Bayram günü söyleseler kabul edilmez. Çünki tedarik mümkün değildir. (İbni Abidin, Hedy bahsi, Cilt: 2, Sahife: 258-259)
Hacıların Arafat’ta vukuflarından sonra vakfeleri vaktinden sonra oldu diye bazı kimseler şahadet etseler şahidlikleri makbule olmaz. Ol kadar hüccacın haclarının fevtini mucib olub, belki kıylü kalin kesretini ve fitneyi mûris olduğundan imam merkumların şahadetini istima’ etmez ve harac-ı şedid olduğundan istihsanen vukuf sahihdir. Hatta şahidlerin dahi haccı sahihdir. Amma kıyas mezburların şahadetlerinin kabulüdür. Vukuf bir zamana hâs ibadet olduğundan, onsuz ibadet olmadığından, vakfe vaktinden mukaddem oldu diye şahadet ederlerse, nâsın ekseriyle geceleyin vukufu tedarik mümkün olursa şahadetleri makbule olur, yoksa olmaz. (Hâşiyetü Tahtavî ale’d-Dürri’l-Muhtâr, Cinâyât bahsi, Cilt: 3, Sahife: 127)

Nafile kurban kesip sevabını ölülere hediye etmek caizdir. Bunun sünnette delili vardır. Bu kişi vasiyet etmişse ve para bırakmışsa, kesilmesi zaten vâcib olur. Vasiyet etmemişse nafile olur. Resulullah sağlığında ümmeti için kurban keserdi.

Hesab da, rüyet de ayın başlaması için birer kriterdir. Kamerî aylar, ayın dünya etrafında bir defa dolaşıp yeniden doğuşu ile başlar. Oruç, kurban ve hac, kamerî ayın başlamasına göre ifa edilen ibadetlerdir. Kamerî ay doğar; ama o beldede görülmeyebilir. Bu sebeple dolunaydan itibaren 14 gece sayılıp 29. gece hilâl güneş batarken garb semasında gözetlenir. Görülürse, yeni ay başlar; herhangi bir sebeple görülmezse, içinde bulunulan ay 30 güne tamamlanır. Buna tekmil-i selâsin denir ve hadîs-i şerif ile emrolunmuştur. Yeni ay hesaba göre o gün doğsa bile, ay otuza tamamlanır ve ertesi gün yeni ayın 1’i olur. Bu sene olduğu gibi, bir ay hesaba göre başka, rü’yete göre başka gün başlayabilir. İbâdetlerde ise, esah kavle göre hesab değil, rü’yet esastır. Osmanlılar zamanında kamerî aylar hesab ile değil, rü’yet ile başladığından, çoğu zaman bu tekmil-i selâsin muamelesi yapılır ve bu, hükümet ve taşrada kadılar marifetiyle ilan edilirdi. Bu bakımdan Osmanlı vilâyetlerinin birinde Zilhicce ayı başlamışken, diğerinde daha 30 Zilka'de hüküm sürüyor olabilirdi. Hatta bu sebeple tarihî hâdiselerin çoğu milâdî güne çevrilirken bir gün kayma olabilmektedir. Zilka’de ayının 29.unu 30’a bağlayan gece Türkiye ve Hicaz’da Zilhicce hilâli görülemediği için, eğer Osmanlı Devleti zamanında olsaydı, bu sene (hicrî 1434) Zilka’de 30’a tamamlanıp, ertesi günü (yani 7 Ekim 2013 Pazartesi günü) Zilhicce’nin 1’i sayılıp, Kurban Bayramı da 16 Ekim Çarşamba günü başlayacaktı. Zilka’de 30 gün olsaydı; 29. gece hilâl görülemediği için, zaten 30’a tamamlanacak ve ertesi günü hilâl gözetlenmeyecekti. Zira kamerî aylar 31 gün olamaz.

Ramazan hilâli, dünyanın her hangi bir yerinde şer’î esaslara muvafık bir şekilde görülürse, Hanefî mezhebine göre diğer beldelerde de Ramazan ayı başlamış olur. Şâfiî’de her belde kendi gördüğü ile amel eder. Osmanlılar zamanında Bursa veya Edirne’de hilâlin görüldüğü sonradan sâbit olur ve haber alınırsa, İstanbul’da da Ramazan ayı o gün başlamış sayılırdı. Zilhicce hilâli ise böyle değildir. Bunda her beldede ayrı ayrı şer’î esaslara göre görülmüş olması aranır. Bir beldede görülünce, esah kavle göre, başka beldede de Zilhicce ayının başlaması lâzım gelmez. Rü’yet yapılamadığı için kamerî ayın şer’î bir şekilde başlamadığı memleketlerde, kurbanların ihtiyaten ertesi günü kesilmesi, Ramazan’dan sonra da iki gün ihtiyaten oruç tutulması ile mesele hallolmaktadır.

1-Bu hayvanları, fakirlere veya hayır, yardım cemiyetlerine diri olarak veya parasını sadaka vermek kurban olmaz. Kesmek vaciptir. Kurbanı satın alması, kesmesi ve etini dağıtma ve bunları dilediğine de yaptırması için birini vekil etmek ve parasını veya diri hayvanı bu vekile vermek caizdir. Vekili keserken başında bulunmak müstehaptır.

2-Kurbanını bir hayır cemiyetine hediye etmek isteyen kimse, kurbanını veya parasını götürüp, bu işle vazifeli memura teslim ederken, “Allah rızası için, bayram (veya adak veya akika veya şükür) kurbanımı almaya, aldırmaya, kesmeye, kestirmeğe, etini ve derisini dilediğine vermeğe seni umumi vekil ettim” demelidir. Memur, satın alacağı kurbana bir numara bağlar. Bu numarayı ve kurban sahibinin ismini deftere yazar. Kesilirken, sahiplerinin ismini söyleyerek kasapları vekil eder.

3-Vekilin kim olduğu belli olmalıdır. Vakıf veya cemiyet, iş çokluğuna göre birkaç kişiyi vekil olmak üzere arzeder. Müvekkil bu isimleri ayrı ayrı vekil eder. Her biri gücü yettiği sayıda kişinin kurban işini halleder.

4-Vekil, kendi malını müvekkile satamaz. Binaenaleyh vekâlet almadan, kurban olacak hayvanları satın almışsa, bunları bayram günü vekâleti hasebiyle kesemez. Çünki bu hayvan, müvekkilin mülkü olmaz. Kurbanın sıhhatinin şartı, hayvanın kurban kesecek kişinin mülkü olmasıdır. Ya hayvan sahibi ile anlaşır; kurbanı müvekkili/müvekkilleri adına satın alır; boyuna numara bağlar; kurban kesileceği zaman gidip, keser/kestirir. Hayvanı kendi adına satın alırsa; bunları müvekkiline satamaz veya onun namına kurban olarak kesemez. Almışsa, bunları bir adamına topluca satar ve teslim eder. Kurban kesileceği zaman, o kişiden satın alıp, keser. Sonra alacağını borcuna mahsup eder. Mesela 100 vekâlet toplasa, 100 hayvan satın alır. Her birini bir müvekkiline tahsis eder. Zamanı gelince keser/kestirir.

5-Satın aldığı kurbanı, müvekkiline hibe/hediye edemez. Zira hibe kabz (teslim) ile tamam olur. Burada ise teslim mevzubahis olmadığı için, hayvan, müvekkilin mülkü olmaz. Dolayısıyla kurban sahih olmaz. Hayvanları kendi güvendiği adamına aldırsa; bu kişi kesilirken bu hayvanı vekâlet verene hediye etse yine olmaz. Çünki kabz olmayınca mülk olmaz.

6-Bir kimse, kendi koyununu başkası için kurban ederse, o emretse de, etmese de caiz olmaz. Çünki başkası için, onun, mülkü olan hayvan kurban edilebilir. Bu kimsenin, kendi hayvanını başkasına veya onun vekiline hediye etmesi, onların da kabz etmesi, yani teslim alması, sonra bunu vekil ederek geri verip kestirmeleri lazımdır. Başkasının hayvanını ondan habersiz, onun için kurban etmek caizdir. Başkasının hayvanını, ondan izinsiz, kendi için kurban eden, sonra kıymetini öderse, caiz olur.

7-Vekil, sahibinin izni ile başkasını vekil yapabilir. Kurban satın almaya vekil olan, başkasını vekil edebilir. Bu ikinci vekil bir başkasını vekil edemez. Ederse, müvekkile sorulup, iznini almak icap eder. yoksa kurban satın alınmış olmaz.

8-Kurbanı kesen kimsenin müslüman olması ve Allah’ın ismini söyleyerek kesmesi şarttır. Birinci mutlak; ikincisi mezheplere göre ihtilaflıdır.

9-Kurban ücreti, kurban+vekâlet+kesim masrafı diye tahsil edilmelidir. Çünki vekâlette ücret konuşulmamışsa, yaptığı iş teberrudur; ücret isteyemez. Kurban bedeli şu kadar deyip, daha ucuza alınmışsa, artan para müvekkilin hakkıdır; vekilin değil. Fetava-yı Hindiyye de açıkça yazıyor; vekil malı ucuza alırsa bu tenzilat müvekkile ait olur. Ancak bunun hilafına hareket edilirse, bu kurbanın sıhhatine halel getirmez.

10-Kurban vekili, kurbanın etini veya derisi satamaz. Ancak fakire verebilir veya kendisi yiyebilir ve kullanabilir.

11-Kurban vekâleti, hayvanı satın almada mühimdir. Kesenin vekil edilmesi şart değildir. Çünki kesmek vekâlet işi değildir. Bir kimse bir başkasının kurbanlığını onun izni veya emri olmadan kesse, kurban tamamdır.

12-Ekseri marketlerin yaptığı, “keseriz, kaç kilo gelirse o kadar tahsil ederiz” şeklinde satış fâsiddir. Kurbanın bedelinin başta belli olması lazımdır. Fâsid satış ile alınan kurbandan sevap hâsıl olmaz.

Akika şükür kurbanıdır, babanın hakkıdır. Dede de kesebilir. Zira Resulullah torunları için akika kesmiştir.

Evet. Şükür kurbanıdır. Yolcunun gelişine şükredildiği için kesilmektedir.

Sahibine iade edilir. Kesilmiş ise kıymeti tazmin edilir. Sahibi bilinmiyorsa, kendisi veya kıymeti fakirlere sadaka verilir. Vacib kurban ise tekrar kesilir.

Kurban ortaklarının hepsinin müslüman olması ve hepsinin sevap için kesiyor olması şarttır. Ancak müslüman kurban keser. Dinden çıkan kurban kesmez. Vesveseye lüzum yoktur. Bir kimse farkında olmadan dinden çıkamaz, günah işleyemez.

Gelmez. Vekilin ne niyetle kestiği değil, müvekkelin vekalet verirkenki niyeti ve sözü mühimdir. 

Hayır. Bu, kurban etini satmak olur.

Bu satış caiz değildir, bozup tövbe etmek lazımdır. Bayram günü kurban tartılır, bu veya başka bir fiyattan fiyatlandırılır, alıcı da kabul ederse, o zaman akit yapılmış olur.

Caizdir. Bu kişinin adak yapmış sayıldığı için kurbanda tekrar kesmesi lazımdır. 

Parayı yatırmak vekalet vermek demekse de, vekilin ve bunun da vekilinin belli olması şarttır. Kurbanda en fazla iki vekil olur ve bunların birbirini vekil etmesi lazımdır. Ayrıca şükür kurbanı kesilmeden hacı ihramdan çıkamaz. Bunlara riayet ediliyor mu bilemeyiz. Onun için ifrad haccına niyet etmeli, şükür kurban kesmemeli veya kurbanı kendi satın alıp kesmelidir.

Hayır. Ama 7 kişi de aynı kişiyi dilediğini yapmak üzere vekil etmiş ise caiz olur.

Annesi ve oğlunun umumi vekili ise olur.